De eerste etappes: Van Canterbury naar Guines

25 juni -  30 juni 2017

Het is zover. Op 25 juni komen we 's avonds aan in Calais om de volgende ochtend de overtocht naar Dover te maken. De  paspoortcontrole is intensief maar de vaartocht verloopt verder prima. Het is helder weer, zodat de witte kust van Dover al meteen na de afvaart zichtbaar dichterbij komt. Dover Castle troont bovenop de krijtrotsen.
Als we de boot afgaan, is de bus zo gevonden en hobbelen we deels door Dover zelf en verder over de A2 richting Canterbury. De levendigheid van de stad is een gezellige- en het is dan ook geen enkele moeite om de dag verder in de stad door te brengen. We concentreren ons echter op de Canterbury cathedral. Je bent daar wel een tijdje zoet. Er is veel moois te zien en er zijn allerlei gidsen in de kerk aanwezig die je graag vertellen over de geschiedenis, maar ook de betekenis van de kathedraal en eigenlijk ook 'het bedrijf' Canterbury cathedral voor vandaag de dag.

De medewerker van de 'welcome shop' bij de cathedral is helemaal blij als hij hoort dat we gaan beginnen met de Via Francigena. Met alle plezier voorziet hij ons van een stempel in onze pas en maakt een foto bij het officiële startpunt. Dat moet goed komen.

Dit dagje Canterbury voelt als een warming-up. Het meest bijzondere van de dag is wel het meemaken van de Evensong. Deze wordt dagelijks gehouden om 17.30 uur. (zeer aan te bevelen als je in de gelegenheid bent)  De stilte van het gezang en de woorden, de sereniteit en rust van het moment, de pilgrimsblessing die doorklinkt tijdens de gebeden:
Een waardevolle en inspirerende start van onze tocht. 

                                    

Het is dinsdag de 27ste juni. Na de opwarming is het tijd voor het echte werk. We starten op tijd. De route gaat nog langs een paar historische plekjes zoals de ruïnes van St. Augustines Abbey. Langzaam maar zeker verlaten we Canterbury richting Shepherdswell.  We worden zeer  enthousiast de weg naar de PilgrimsWay (straatnaam)  gewezen door een man die herkent waar we mee bezig zijn.  

Het is een afwisselende route. Veel akkerbouw, hier en daar kuddes en kleine dorpen maken het glooiende landschap tot een plezierige wandelomgeving. Steeds weer even anders, mooie kleuren en regelmatige vergezichten, helpen om de gedachten de vrije loop te laten. Het is jammer  dat de lawaaierige snelweg soms wel heel dicht langs de route gaat. 

                             
Deze etappe volgt voor een deel de North Downs Way, een pelgrimsroute van  153 kilometer van Farnham via Canterbury naar Dover. Karakteristieke dorpjes zijn je deel. Het kerkje in Womenswold is  een bezoekje waard. De organist oefende zijn liederen voor de komende zondag en de kosteres informeerde of we toch wel het gastenboek hadden getekend. Het bankje in de kerktuin gaf een welkom rustmoment en gelegenheid voor de lunch.
Het is vrij goed wandelweer en begin van de middag zijn we in Shepherdswell. Het goede nieuws is dat de Bell Inn een prima kop thee schenkt en in de kerk de pelgrimsstempel klaar ligt bij het gastenboek. Het minder goede nieuws is dat, ook volgens de eigenaren van de Bell Inn, de overnachtingsaccommodaties opgehouden zijn te bestaan. In elk geval ziet de Sunshine Cottage  er verlaten uit en de telefoon in de B&B uit het boekje wordt niet beantwoord. We nemen uiteindelijk de trein naar Dover om daar te overnachten.
De woensdag begint regenachtig. Na een Engels ontbijtje halen we in het parochiecentrum van  de kerk St. Mary the Virgin een stempel. Dan richting de ferry voor de overtocht. Misschien wel de meest relaxte etappe van de route. Het is somber buiten. Helaas is er zodoende niet zoveel te zien op zee. We zijn vroeg in de middag weer in Calais. We hebben nu de tijd om er even rond te kijken. Omdat Calais ook een etappeplaats is, gaan we eerst zien te ontdekken of de kerk bemenst is en er iemand is die een stempeltje heeft. In de Notre Dame zijn twee kerkvrijwilligers die ons maar wat graag over hun kerk en zo ook de geschiedenis van Calais vertellen. De kerk en daarmee Calais hebben in de loop der eeuwen voor hete vuren gestaan en ook tijdens de wereldoorlogen van de vorige eeuw behoorlijk geleden. Nog steeds is men bijvoorbeeld druk met de restauratie van de kerk. Wat opvalt zijn de glas in lood ramen. Trots spreekt uit het feit dat Charles de Gaulle ooit getrouwd is in deze Dame. Het stempeltje wordt gevonden en men is zeker ook bekend met de Via Francigena blijkens de poster voor in de kerk.

We ontdekken waar de we donderdags de route kunnen vervolgen en bij welke bakker we onze lunch voor onderweg kunnen kopen. Een lekkere maaltijd in een van de gezellige restaurantjes maakt het geheel compleet om de volgende dag richting Wissant te vertrekken.

We gaan niet via het kanaal van Calais naar Guines, maar in twee etappes met een stop in Wissant. Dat is zeer aan te bevelen. Het is een prachtige afwisselende route. (volgt de GRP  120.) Dan weer dicht langs de kust, dan weer wat verder door de akkers en weilanden, op en neer in het glooiende gebied. Bijzonder is de Cap Blanc Nez. Bijzonder om zijn vorm en witte weerspiegeling in de zon, maar het is feitelijk ook een monument en herinnering aan wat  in deze omgeving is gepasseerd in de wereldoorlogen. Opnieuw dus aandacht voor deze gebeurtenissen hier in de omgeving.

De route kent goede paden. Het is wat klimmen en dalen, maar de vergezichten landinwaarts en zeker ook de zeegezichten zijn magnifiek. De wind en aanvankelijk de regen maken het best pittig, maar als de zon eenmaal is doorgebroken, lijken je voeten en bagage zomaar verlicht te worden. De laatste 5 kilometer tot Wissant gaan over het strand en dat is echt heerlijk. Je voelt pas dat je een heel stuk gelopen hebt, als je het dorp binnenwandelt. 

Wissant is een echte kustplaats. We ontmoeten bekenden uit een vroegere woonplaats in de supermarkt en vinden een leuke B&B voor de overnachting. www.lesmoussaillonswissant.com. 

Er is een kleine,  mooie kerk. Fijn om gewoon even bij te komen en zo de gedachten over de dag te laten gaan. Bij de Mariagrot treffen we twee dames die ons na een praatje de weg wijzen naar het bewijs van het bezoeken van Wissant. Dat wil zeggen: bij de Office du Tourisme zijn ze voorbereid op  Francigenagangers en krijgen we opnieuw met een grote lach en vol enthousiasme onze stempel.  

Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt vervolgen we onze weg naar Guines, die meteen onze startweek van de Via Francigena zal afronden.                                                                               Guines is langs verschillende routes te bereiken. We kiezen voor de aanwijzing uit onze Engelse gids en gaan voor een belangrijk deel over de D244.  Dat zou een 'minor road' moeten zijn, maar blijkt toch een redelijk drukke weg, met name het eerste en laatste deel. Hoe het ook zij er zijn altijd mooie dingen te ontdekken of te ervaren. De regen is ook vandaag weer voor een deel van de partij, maar dat belemmert niet om binnen een redelijke tijd Guines te bereiken. We zullen er niet overnachten omdat we terug naar huis gaan, maar hier staat bij binnenkomst wel meteen een aanwijzing naar een pelgrimsonderkomen. Dat is eigenlijk de eerste keer de afgelopen dagen dat het ons opvalt. We wandelen het stadje in. Een deel van het stadje en zo ook het kerkje hebben betere tijden gekend,  althans zo lijkt het. Veel ramen zijn dichtgemaakt, de kerkdeuren en ander verfwerk zien er afgebladderd uit en het slot van de deur is behoorlijk geroest. Volgens de cafébaas waar we een kopje thee drinken, is de kerk zelfs permanent gesloten. De verdere aanwijzingen voor de Via Francigena zijn er zichtbaar aanwezig. En ook hier is het Office du Tourisme de plek voor een stempel. Een blijk van herkenning daar bij de medewerker en de wens voor een goede reis verder, doen deugd. 

We nemen de bus terug naar Calais waar de auto nog bij het hotelletje staat. We zijn verrast dat de busroute voor het grootste deel langs het kanaal rijdt, datzelfde kanaal waar je langs loopt als je rechtstreeks de etappe van Calais naar Guines wandelt. Toch leuk om zo eigenlijk van tweeën, één te kunnen ervaren.

We hebben zin in de volgende etappes, maar realiseren ons dat tegen die tijd  het landschap en het weer alweer heel anders zullen zijn. Eind augustus gaat onze reis verder, als alles volgens plan verloopt.........